ساخت سلاحی قوی از ترکیب ویروس و آنتی بادی بدن انسان
استفاده بیش از حد آنتی بیوتیک ها ممکن است کارایی آن ها در آینده را با مشکل روبرو سازد، بنابراین دانشمندان لیزییبادی ها را ایجاد کردند که یک سلاح جدید برای مبارزه علیه ویروس های قوی مقاوم به آنتی بیوتیک ها هستند.
به گزارش کلیک ، استفاده بیش از حد آنتی بیوتیک ها آینده وحشتناکی را در پی خواهد داشت، بدین صورت که بهترین داروها هم به آسانی کارایی نخواهند داشت و با استفاده از روش های پزشکی معمول، بیماری ها می توانند همانند قرن های گذشته تهدیدی جدی محسوب شوند. محققان از دانشگاه راکفلر یک سلاح جدید در مبارزه علیه مقاومت به آنتی بیوتیک ایجاد کردند، آن ها مولکولی ایجاد کردند که ترکیبی از ویروس و آنتی بادی های انسان بود تا به وسیله آن باکتری های مقاوم به دارو را شکار کنند.
در شکل یک باکتری مانند استافیلوکوکوس اورئوس (سبز) دیده می شود که توسط سلول های ایمنی (قرمز) مورد حمله قرار گرفته است.
طبق گزارشی که سال گذشته توسط دولت انگلستان ارائه شد، ویروس های قوی مسئول مرگ بیش از ده میلیون نفر تا سال ۲۰۵۰ خواهند بود. اولین علائم نگرانی ممکن است از همین جا شروع شود که جدیدترین آنتی بوتیک ها هم با شکست روبرو می شوند. با توسعه روش های جدید، گروه های تحقیقاتی اولویت خود را بر روی دفاع در برابر ویروس قرار دادند و تلاش های آن ها تاکنون شامل ایجاد ترکیبات غیرآنتی بیوتیکی است که سموم باکتریایی را خیس می کنند و توانایی آن ها برای چفت شدن بر روی سلول های سالم، یا مقاومت آن ها نسبت به آنتی بادی های موجود را از بین می برند.
آنتی بادی های ما تنها چیزی نیستند که باکتری ها را شکار می کنند: یک نوع خاص از ویروس به نام باکتری خوارنیز وجود دارند که باکتری ها را شکار می کند، باکتری خوارها قبل از برش دادن ویروس از میان دیواره سلولی و از بین بردن آن، با استفاده از آنزیم هایی به نام لیزین به کربوهیدراتهای روی سطح باکتری می چسبند. آنتی بادی های انسان مشابه همین روش عمل می کنند، بجز اینکه آن ها در تلاشند تا کربوهیدرات ها را شناسایی کنند و بجای آن ها به پروتئین ها بچسبند. با توجه به شباهت های بین این دو، گروه محققان راکفلر در تلاشند تا مولکول های هیبریدی را ایجاد کنند که ترکیبی از هر دو نوع آنتی بادی ها و ویروس هاست.
هر یک از آنتی بادی ها و لیزین ها اجزاء مجزایی دارند، هردوی آن ها بخشی دارند که به هدف مربوطه خود می چسبد. جزء دوم لیزین ها دیواره سلولی باکتریایی را برش می دهد، در حالی که در آنتی بادی ها این جزء یک واکنش ایمنی را سازماندهی می کند. در صورتی که ما این دو را با هم منطبق و ترکیب کنیم، قسمت ویروسی مسئول برای چفت شدن روی کربوهیدرات با بخشی از آنتی بادی که چگونگی پاسخ سلول های ایمنی را تعیین می کند، با هم ترکیب می شوند.
گروه محققان سه نوع مختلف از این مولکول های هیبریدی را ایجاد کردند که لیزیبادی ها نامیده می شوند. دو تا از آن ها از ویروس ها ایجاد شدند در حالی که سومی از باکتری منتج می شود، و هنگام رشد از یک آنزیم مشابه برای تغییر دیواره های سلولی خود استفاده می کند. هر سه این ها طوری طراحی شده اند تا یک باکتری معمولی به نام استافیلوکوکوس اورئوس یا استاف و یک نوع مقاوم به آنتی بیوتیک به نام MRSA را مورد هدف قرار دهند.
هنگام مبارزه علیه ویروس ها، لیزیبادی ها به طور موفقیت آمیزی به کربوهیدرات ها چفت می شوند و آغازگر یک پاسخ ایمنی هستند، و برای انواع مختلف استاف و پاتوژن های مربوط دیگر نیز این کار را انجام می دهند. در آزمایش روی موشی که به MRSA آلوده شده بود، یک نوع درمان لیزیبادی به طول عمر حیوانات بهبود بخشید در حالی که نوع دیگر مانع از عفونت شدید کلیه شد.
درمان می تواند به پاسخ ایمنی بدن انسان در مقابل این ویروس های قوی کمک کند و با تحقیق بیشتر، دانشمندان ممکن است بتوانند از این تکنیک برای مبارزه با عفونت های دیگر نیز استفاده کنند.
براساس نتایج ما، نه تنها امکان استفاده از لیزین ها وجود دارد بلکه همچنین امکان استفاده از هر مولکول دیگر برای ایجاد آنتی بادی های هیبریدی نیز وجود دارد که هر یک از این مولکول ها دارای میل به سمت هدفی روی هر پاتوژن (ویروس، انگل یا قارچ) هستند. با این روش امکان دارد بتوان نوع جدیدی از درمان تقویت سیستم ایمنی بدن برای بیماری های عفونی را توسعه بخشید.