چرا باید با مخاطب خود ارتباط چشمی داشته باشیم؟

کلیک-امروزه به لطف پیشرفت برق آسای تکنولوژی راه های زیادی برای برقراری ارتباط وجود دارد. از شبکه های اجتماعی گرفته تا ایمیل زدن، انسان از همه این راه ها برای برقراری ارتباط استفاده می کند. قبل از ظهور این تکنولوژی‌ها انسان‌ها چگونه با هم ارتباط برقرار می کردند؟ آن ها نا گریز بودند تا از ارتباط مستقیم و ارتباط های چشمی برای مکالمه های خود استفاده کنند. یک مکالمه واقعی و رودررو همراه با ارتباط چشمی شما را زودتر به هدفتان می رساند تا بخواهید از طریق ایمیل یا پیام به آن درخواست خود برسید.

بسیاری از افراد از تأثیر و قدرت ارتباط چشمی در مکالمه‌ها خبر دارند ولی این بار دانشمندان به بررسی دلایل مؤثر بودن این ارتباط پرداخته اند.

تحقیقات قبلی دانشمندان این نکته را اثبات کرده است که نگاه کردن به دو چشم در هنگام گفت و گو باعث می شود تا اطلاعات را بهتر و سریع‌تر به یاد بیاوریم. اما این دلیل نمی تواند از ادله قانع کننده و قابل استناد باشد.

یکی از تأثیرات مهم و غیرقابل‌اجتناب ارتباط چشمی، این است که در این نوع ارتباط شما سعی می کنید که مهربان تر و اجتماعی تر برخورد کنید. برخی دانشمندان معتقدند که در ارتباط چشمی امکان دروغ گفتن افراد به یکدیگر بسیار کاهش می‌یابد و فرد از ترس این که طرف مقابل از حرکات و رفتار های او متوجه دروغش نشود سعی می کند تا حد امکان از دروغ گفتن بپرهیزد.

شاید شما هم بارها این صحنه را در فیلم های مختلف دیده باشید که افراد برای مطمئن شدن از راست بودن حرف طرف مقابل از او می خواهند که به چشمانشان نگاه کند. بی شک چشمان نمی توانند دروغ بگویند، به اعتقاد سومری‌ها چشم ها دریچه روح هستند و عضو بسیار مهمی در بدن انسان هستند.

تحقیقات نشان می دهد که در ارتباط چشمی افراد مراقب نوع اطلاعاتی که در اختیار یکدیگر قرار می دهند هستند.

ارتباط چشمی باعث تمرکز بیشتر ما بر روی صحبت های طرف مقابل می شود. ممکن است شما هم در هنگام تماس تلفنی با یک فرد راه بروید، چیزی بخورید، به تلویزیون نگاه کنید و هزاران عمل دیگر، ولی در ارتباط چشمی نگاه نکردن به چشم‌های طرف مقابل و بی توجهی و انجام کارهایی دیگر نوعی بی ادبی و توهین به فرد مقابل تلقی می شود، پس ما ناخواسته در ارتباط چشمی تمام حواس خود را متوجه گوینده می کنیم.

پروفسور Laurence Conty از دانشگاه پاریس، بر روی خاصیت ارتباط چشمی و بالا بردن توانایی گفت‌وگو در افراد در هنگام ارتباط چشمی تأکید دارد. در یک ارتباط رودررو فرد با حرکات دست و چشم و بدن کلماتی را ادا می کن و همین حرکات بدنی باعث می شود هنگامی که شما از آن فرد جدا شدید به راحتی مکالمه میان خودتان را با یادآوری حرکات به خاطر بسپارید.

پروفسور Nathalie George از انستیتو تحقیقات پاریس در رابطه با ارتباط چشمی و تأثیرات آن می گوید: افراد در یک ارتباط چشمی و ارتباط رودررو یا به اصطلاح Face to Face خود را درگیر با یک پروسه می بینند و در این درگیری‌های روزمره اجتماعی سعی می کنند تا با تمرین و تکرار بهترین خود را به نمایش بگذارند تا تصویر خوبی از خود در ذهن مخاطبان تشکیل دهند.

پروفسور Jari Hietanen از دانشگاه تامپر در فنلاند معتقد است که ارتباط مستقیم چشمی باعث می شود تا افراد بیشتر مراقب حرکات و رفتار های خود در طول ارتباط باشند تا از منظر دیگران فردی موجه به نظر برسند.

در روز ما با هزاران نفر ارتباط رودررو و چشمی داریم، شاید خودمان از قدرت این نوع ارتباط بی خبر باشیم ولی علم این نکته را ثابت کرده است که ارتباط های واقعی و فیزیکی بسیار مؤثرتر از ارتباط های مجازی است. شبکه های اجتماعی بسیاری از کار ها را آسان تر کرده است، از حق نگذریم این مورد یک حسن به شمار می رود ولی باید دید که ارتباط‌های مجازی جای ارتباط‌های واقعی را پرکرده‌اند یا نه؛ در زندگی و در مواقع مهم و حساس هیچ چیز نمی تواند جای حضور یک انسان در کنار آدمی را بگیرد.