برقراری ارتباط با بیماران فلج مغزی با فناوری جدید

به گزارش کلیک، دختر آن‌ها کیتلین، فلج مغزی بود و در حال استفاده از دستگاه ارتباطی خود بود. این دستگاه یک برنامه کامپیوتری است که حرکات چشم کیتلین را ارزیابی می کند و برای تشخیص حرکت مردمک‌ها از لیزر استفاده می‌کند. بعد از چند ماه دختر فارلس یاد گرفته است با استفاده از حرکات مردمک چشمش و با نگاه کردن به نمایشگری که در مقابل او قرار داشت، نشانگر کامپیوتر را هدایت کند.

کیتلین دانشجو بود و والدین او با توجه به اختلالات حرکتی که داشت به دنبال سیستمی بودند که فرزندشان بتواند برای برقراری ارتباط از آن استفاده کند.

فلج مغزی یک بیماری مادر زادی است و شدت آن در افراد مختلف متفاوت است. شدت معلولیت در کیتلین شدید است و با مشکلات حرکتی شدیدی دست و پنجه نرم می‌کند و حتی زبان، دهان و لب‌های او نیز توانایی حرکت ندارند. کیتلین قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیست.

کیت اذعان می‌کند که فناوری دنبال کردن حرکات چشم چند سالی است که ظهور پیدا کرده است، اما به تازگی در دسترس مردم قرار گرفته است.

کارول متیو که در زمینه آسیب شناسی مشکلات مربوط به گفتار فعالیت می‌کند، در حدود سه سال با کیتلین کار کرد و فناوری ردیابی حرکات چشم را به او معرفی کرد. متیو اذعان کرد که کیتلین ارتباط خوبی با این فناوری برقرار کرد و دنیای جدیدی به روی او گشوده شده است

متیو گفت تا آن زمان نمی دانستیم میزان درک او از دنیای اطراف تا چه میزانی است و چه می‌خواهد بگوید. وی در ادامه گفت که او و پدر و مادر کیتلین می‌دانستند که او حرف‌های زیادی برای گفتن دارد اما مساله این بود که چگونه باید با او ارتباط برقرار کنیم .وی ادامه داد که او همیشه مطمئن بوده است که کیتلین از قدرت فهم و تشخیص موضوعات مختلف برخوردار است

کتی اذعان کرد "معلمان و افرادی که در حال درمان او بودند می‌توانستند با این وسیله ارتباطی بفهمند که او نیز سلایقی دارد. ما واقعا نمی‌دانستیم علایق او چیست یا چه چیزی او را آزار می‌دهد.

کتی و کیت گفتند آنها در فکر انجام یک جراحی خطرناک بر روی کمر دخترشان بودند که در صورت موفقیت آمیز بودن عمل حراجی می‌توانست روی پای خود بایستد. بنا براین دستگاه ارتباطی می‌توانست حرکات مردمک چشم او را تشخیص دهد. آنها خطر این عمل جراحی را پذیرفتند و تردیدهای خود را کنار گذاشتند.

این برنامه قابلیت دسترسی به اینترنت و فیس بوک را دارد و می‌تواند برای استفاده از ریموت کنترل نیز مورد استفاده قرار گیرد

دو سال طول کشید تا خانواده کیتلین توانستند شرکت بیمه خود را متقاعد کنند که هزینه‌های مربوط به دستگاه را تقبل کند زیرا آن‌ها باور داشتند که دختر آن‌ها توانایی استفاده از این دستگاه را دارد. اما قبلا کتی در مورد این موضوع تردید داشت زیرا فکر می‌کرد که فناوری دنبال کننده حرکات چشم پیچیده است و تردید داشت که دخترش بتواند با این فناوری ارتباط برقرار کند. اما وقتی که متیو تصاویر خانوادگی کیتلین را در برنامه بارگزاری کرد و از کتلین خواست تصویر مادرش را انتخاب کند و کتلین توانست این کار را انجام دهد، نظر کتی تغییر کرد.

کتی پس از این اتفاق گفت، این موضوع اتفاق بزرگی برای من بود. افراد زیادی در خانه از کیتلین مراقبت می‌کردند و فکر می‌کردم که او مرا نمیشناسد. با این اتفاق فهمیدم که او مرا می‌شناسد و این موضوع تصمیم من را برای خرید این دستگاه قطعی کرد.

متیو گفت "این موضوع کاملا برای ما روشن شد که کیتلین برای برقراری ارتباط با مردم انگیزه زیادی دارد و حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. اما هنگامی که برای این کار تلاش می‌کند خسته می‌شود و خستگی او را تسلیم می‌کند.

هنگامی که شرکت بیمه هزینه خرید این دستگاه را تقبل کرد. آموزش کیتلین برای فهم رابطه علت و معمول از طریق بازی و شوخی آغاز شد. متیو لحظه روشن شدن یک لامپ را برای او یادآوری می‌کرد و او به این صورت می‌توانست خودش کلیپی را پخش کند.

متیو گفت: وضعیت کتی بهتر شده بود و از دنیای مجهول خود کمی فاصله گرفته بود و می‌تواند صاف بنشیند و از دستگاه استفاده کند. حالا او طرفدار پر و پا قرص جاستین بیبر و نظریه انفجار بزرگ است. او لطیفه می‌گوید و با طبل‌های کامپیوتر خود بازی می‌کند. او در اغلب اوقات می‌خندد. والدین کیتلین هم اکنون قدردان این فناوری هستند و حالا می‌دانند دخترشان چه کار می‌خواهد بکند.

متیو می‌گوید "این دستگاه به کیتلین کمک کرده است تا بتواند از لحاظ عاطفی و اجتماعی با او ارتباط برقرار کند. حالا چندین نفر که دارای معمولیت شدید هستند نیز برای برقراری ارتباط و همچنین برای بیان نظریات خود از این دستگاه استفاده می‌کنند". در حدود هشت نفر از دانش آموزان او از این دستگاه استفاده می‌کنند.

کتی می‌گوید اگر چه کیتلین در حال تقویت مهارت‌های خود برای استفاده از این دستگاه است، اما وقتی که بیشتر از ده دقیقه از این دستگاه استفاده می‌کند، خستگی بر او غلبه می‌کند. معلمان او به تدریج در حال افزایش زمان استفاده او از دستگاه هستند و امیدوارند روزی برسد که کیتلین بتواند یک یا دو ساعت در روز از این دستگاه استفاده کند.

مادر کیتلین گفت وقتی که او به دنیا آمد. آرزو داشتم حرف بزند و راه برود و او را پیش هر متخصصی که فکرش را می‌کردم، ‌بردم. حالا من و پدرش به آرزو خود رسیده‌ایم و از اینکه او می‌تواند حرف بزند و خوشحال است، بسیار خوشحال هستیم.

خانواده کیتلین از اینکه او توانسته است به لطف این فناوری جدید با آن‌ها ارتباط برقرار کنند، بسیار خوشحال هستند.

منبع: independentri