حمله استاکس نت به بخشی از زیرساخت های آمریکا
این روزها بحث امنیت سایبری به موضوع مورد بحث دولت های مختلف تبدیل شده است و کشورها از این طریق سعی در حفاظت از خود و حمله به زیرساخت های دشمن دارند.

به گزارش کلیک، وقتی شش سال پیش دستگاه های یک نیروگاه اتمی در ایران به طور ناگهانی شروع به چرخش خارج از کنترل کردند، انگشت اتهام به سرعت به سمت ایالات متحده و اسرائیل نشانه رفت، به ویژه بعد از اینکه یک ویروس پیچیده شناسایی شد که ظاهراً طراحی شده بود تا در فرآیند اصلی غنی سازی اورانیوم در سطح نظامی آن اخلال ایجاد کند.
کارشناسان امنیت کامپیوتری به این ویروس لقب استاکس نت دادند، و از آن به عنوان قدرتمندترین سلاح سایبری ساخته شده در جهان نام می بردند. اگرچه ظاهراً حمله به سایت نطنز اهداف کوتاه مدت خود را برآورده کرده بود (یعنی مختل کردن برنامه اتمی ایران) اما خیلی زود تولید استاکس نت، به دلیل توانایی آن برای تغییر جریان جنگ، با انداختن اولین بمب اتم بر روی هیروشیما در سال 1945 مقایسه شد.
الکس گیبنی، مستند ساز برنده جایزه اسکار که سال ها برای تحقیق درباره فیلم جدید خود یعنی ' Zero Days ‛ وقت گذاشته است عقیده دارد، هنوز هم بحث های گسترده ای درباره استفاده از سلاح های سایبری وجود دارد؛ به هر حا، هر جامعه مدرن در مقابل حمله به زیرساخت های حیاتی خود دارای آسیب پذیری است.
این فیلم که در روز چهارشنبه برای اولین بار در فستیوال فیلم برلین به نمایش در می آید، ریشه های استاکس نت را رهگیری می کند تا آن را به تلاش های آمریکا و اسرائیل برای خنثی کردن برنامه اتمی ایران بدون متوسل شدن به حمله هوایی ارتباط دهد. اما مصاحبه ها با ماموران امنیتی سابق و کنونی در هر دو کشور خیلی زود با دیواری از سکوت مواجه شد که باعث نا امیدی گیبنی شد.
او می گوید:" قطعاً پروژه منهتن (برای تولید اولین بمب اتمی ایالات متحده) یک پروژه محرمانه بود، اما وقتی بمب ها در هیروشیما و ناکازاکی فرود آمد هیچ کس نگفت: کدام بمب؟ مگر بمبی انداخته شده است؟ ما شوکه شده ایم."
به گفته گیبنی، بعد از این حمله آشکار شد که نه تنها کشورهای دیگر کپی هایی از استاکس نت را بدست آورده اند بلکه حتی بخش هایی از آن را نیز در حملات علیه آمریکا استفاده کرده اند و این ویروس در حال منتشر شدن در سیستم های کامپیوتری ایالات متحده است، دولت آمریکا به شدت از پرداختن به بحث در مورد نقاط مثبت و منفی جنگ های سایبری پرهیز می کرد. " شما از مردم انتظار دارید که عملیات های پنهانی را مخفی نگه دارند اما وقتی آنها فاش می شوند و به ویژه وقتی که به نظر می رسد آنها تخریب فیزیکی بسیار زیادی ایجاد می کنند، بحث نکردن درباره این موضوعات تا چه حدی می تواند بی معنی باشد؟
به گفته گیبنی به غیر از ادوارد اسنودن، پیمان کار سابق NSA که به خبرنگاران اطلاعات طبقه بندی شده ای درباره برنامه های نظارت ایالات متحده بر دستگاه های الکترونیک ارائه کرد، یافتن کسی که بتوان با او در این زمینه صحبت کرد یک " یک تلاش طاقت فرسا" بود.
او در ادامه می افزاید: "من با برخی از دوستانم در دولت اوباما حضور داشته اند صحبت کردم و احساس کردم یک حس ترس غیر عادی نسبت به مصاحبه درباره این موضوع در آنها وجود داشت. این موضوع خطرناکی بود. این مورد واقعاً یک مشکل اساسی بود."
در نهایت برخی افراد از جامعه اطلاعاتی پیش قدم شدند. هویت آنها در کل فیلم مخفی ماند و چهره آنها توسط یک بازیگر زن پوشش داده شد که صدای آنها را نیز ادا می کرد.
یک فرد که ادعا می کرد کارمند NSA است، تایید کرد که استاکس نت را آژانس اتمی ساخته است. این منبع ناشناس این عملیات را ( که در داخل به عنوان "بازی های المپیک" شناخته می شود ) یک مورد کوچک توصیف می کند در مقایسه با طرح های گسترده تر احتمالی برای حمله سایبری به ایران که با عنوان " Nitro Zeus" شناخته می شود.
CIA از اظهارنظر در مورد ادعاهای مطرح شده در این فیلم پرهیز کرد، برخی از این ادعاها قبلاً توسط نیویورک تایمز و اورشلیم پست گزارش شده بود. CIA پرسش های ما را به مدیر اداره اطلاعات ملی ارجاع داد، که او نیز به درخواست برای اظهارنظر فوری در این مورد پاسخ نداد.
برخی از کارشناسان اعتقاد دارند که استاکس نت به تحریک مذاکرات درباره توافق اتمی سال گذشته با ایران کمک کرد. از نظر گیبنی، پیامدهای منفی ناشی از انتشار چنین اسلحه سایبری پیچیده ای از مزایای آن بیشتر است. با وجود روسیه، چین، کره شمالی و ایران که اکنون در بین کشورهای دارای ارتش سایبری بزرگ هستند، او اعتقاد دارد که اینک زمان آن است که درباره پیامدهای بی قانونی در زمینه جنگ های الکترونیک مذاکره شود.
گیبنی به پایگاه خبری The Associated Press گفت:" در جهانی که همه چیز به هم مرتبط است، اگر بیمارستان ها از کار بیافتند، اگر سیستم های تصفیه آب از کار بیافتند و اگر برق قطع شود، تاثیرات آنها در دنیای مدرن می تواند فاجعه آمیز باشد."
او می گوید هنوز هم توافق های بین المللی تاریخی که استفاده از سلاح های اتمی، بیولوژیکی و شیمیایی را محدود می کنند پابرجا هستند و این جای امیدواری دارد.
از نظر او چیزی که ما درباره تکنولوژی می دانیم و چیزی که درباره توافقات می دانیم آن چیزی است که در طی زمان آموخته ایم. شما می آموزید که چگونه این سلاح ها را بشناسید و در مقابل آنها از خود دفاع کنید و همچنین چگونه استفاده از آنها را قانونمند کنید.
منبع:insider