هدست واقعیت مجازی(VR) چطور کار می کند و چه ویژگی هایی دارد؟

لیست شغل های مرتبط با واقعیت مجازی

هدست واقعیت مجازی(VR) چطور کار می کند و چه ویژگی هایی دارد؟

هدست‌های واقعیت مجازی می‌توانند با ارائه تجربه‌ای سه‌بعدی و همه‌جانبه به کاربران اجازه تماشای محتوای VR را بدهند.

هدست واقعیت مجازی چیست؟
هدست واقعیت مجازی یک دستگاه به شکل عینک روی سر است که شامل صفحه نمایش، صدای استریو، سنسورها و کنترلرهای سازگار برای ارائه یک تجربه صوتی و تصویری فراگیر و تعاملی است.

وقتی کاربر یک هدست VR روی صورتش قرار می‌دهد، دیگر نمی‌تواند دنیای اطراف خود را ببیند، بلکه فقط محتوای واقعیت مجازی را که روی صفحه نمایش نمایش داده می‌شود، مانند ویدیوهای 360 درجه و بازی‌های واقعیت مجازی، فضاهای کاری یا اتاق‌های جلسه برای فعالیت‌های دیگر را می‌بیند.

برخلاف هدست های واقعیت افزوده (AR) یا هدست های واقعیت ترکیبی (MR)، هدست های VR به کاربران اجازه نمی دهند هیچ عنصری از دنیای فیزیکی بیرونی را ببینند.

همراه با خود هدست، کاربر به مجموعه‌ای از کنترل‌کننده‌های واقعیت مجازی برای هدایت آنچه در تصویر مقابلش می بند نیاز دارد. همانطور که گفته شد، دستگاه یک تجربه تعاملی را ارائه می دهد، که نیاز به کنترلر برای اشاره به اشیا، انتخاب، کشیدن و رها کردن، اسکرول کردن به بالا یا پایین، پیمایش بین فضاهای مختلف VR، تعیین مرزها و سایر عملکردها دارد.

اکثر هدست های واقعیت مجازی موجود در بازار از کنترلرهای دستی استفاده می کنند که عملکردی مشابه جوی استیک ها دارند. مدل‌های آینده‌نگرتر ممکن است دستکش‌های لمسی را ارائه دهند، جایی که کاربران می‌توانند با استفاده از انگشتان، حرکات، لمس و سایر حرکات طبیعی در دنیای مجازی حرکت کنند.

تمام هدست های VR از چهار جزء زیر تشکیل شده اند:

اجزای اصلی هدست های VR

مجموعه ای از سنسورها
برخلاف ویدئوهای دو بعدی، واقعیت مجازی یک تجربه غیرفعال نیست. کاربران با دنیای مجازی تعامل دارند که با توجه به ورودی های مداوم کاربر سازگار می شود.

برای دستیابی به این هدف، هدست‌های واقعیت مجازی با تعدادی سنسور عرضه می‌شوند و برخی از دستگاه‌ها حتی دارای سیستم شش درجه آزادی (6DoF) برای ردیابی سر هستند.

یک سیستم 6DoF با استفاده از ژیروسکوپ، شتاب‌سنج و سایر حسگرها، حرکات سر را ردیابی می‌کند و نمایشگر را متناسب با آن تغییر مکان می‌دهد. برخی از هدست‌ها دارای حسگرهای ردیابی چشم هستند که می‌توانند متوجه شوند که چشم‌ها چه زمانی روی یک شی VR یا مکان تمرکز می‌کنند.

لنز و صفحه نمایش
لنزها و تنظیمات صفحه نمایش، بخش عمده ای از سخت افزار هدست واقعیت مجازی را تشکیل می دهند. لنزهای استریوسکوپی بین صفحه نمایش و چشمان شما قرار گرفته اند که تصویر را منحرف می کنند و به صورت سه بعدی به نظر می رسند.

دو تصویر از لنز عبور می کند، یکی برای هر چشم، شبیه به آنچه که چشمان ما تصاویر را در دنیای واقعی درک و پردازش می کند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که تصاویر در هدست‌های واقعیت مجازی برای خلق مجدد یک تجربه 360 درجه، کنار هم حرکت می‌کنند و با حرکت نامحسوس محتوای نمایشگر در پاسخ به داده‌های ردیابی سر به دست می‌آیند.

صدای فراگیر
یک فید صوتی استریو از دو جهت یا یک جهت برای هر گوش می آید، اما در دنیای واقعی، کاربران تجربه بسیار لایه لایه تری از صدا دارند که در آن صدا به طور مستقیم با درک ما از فاصله و فضا مرتبط است.

هدست های VR با استفاده از فناوری صوتی 360 درجه یا فراگیر، این تجربه را تقلید می کنند. صدای دوگوشی یکی از این فناوری‌ها است و صدای فضایی جدید که توسط شرکت‌هایی مانند اپل به تازگی معرفی شده ، نقطه عطف دیگری در نوآوری صوتی VR است.

کنترل کننده ها
در نهایت، کنترلرهای هدست واقعیت مجازی پل شما بین دنیای واقعی و مجازی هستند. جالب اینجاست که می توانید از کنترلرهای مختلفی استفاده کنید، جدای از مجموعه معمولی دو کنترلر دستی که با اکثر هدست ها عرضه می شود.

به عنوان مثال، سامسونگ برای کیت Gear VR خود یک کنترلر حرکتی تک دستی ارائه می دهد و HTC VIVE همچنین دارای کنترلرهایی شبیه جوی استیک تک دستی است که با یک ایستگاه پایه برای اتصال آنها همراه است.

طبق گزارش‌ها، متا مجموعه‌ای از کنترل‌کننده‌های مبتنی بر لمسی را در حال ساخت است که می‌تواند لمس و ناوبری حساس به فشار را فعال کند.

آشنایی با نحوه عملکرد هدست واقعیت مجازی

همه این اجزا به همراه نرم افزار پیچیده VR به هدست اجازه می دهند تا به درستی کار کند. هنگامی که هدست بوت می شود، کاربران با یک محیط مجازی واقع گرایانه که به عنوان یک لابی عمل می کند و معادل صفحه اصلی کامپیوتر است، مواجه می شوند. در آنجا، کاربران می توانند برنامه های مختلف را انتخاب کنند، با افراد مجازی دیگر معاشرت کنند، تنظیمات را تغییر دهند، دستگاه ها را به روز کنند و سایر ویژگی ها را از این فضا انجام دهند.

در همین حال، تصاویر از طریق یک منبع ویدیویی مانند تلفن هوشمند، دسکتاپ یا احتمالاً فضای ابری در هدست‌های مدرن تغذیه می‌شوند. لنز تصویر ویدئویی را به دو قسمت تقسیم می‌کند و آنها را به یک تصویر سه بعدی استریوسکوپی کالیبره می‌کند، یعنی دقیقاً همان چیزی که روی صفحه می‌بینید. به لطف حسگرهای داخلی، وقتی به اطراف نگاه می‌کنید، تمرکز چشم‌تان را تغییر می‌دهید یا دست‌هایتان را بالا می‌برید، محیط به‌طور نامحسوس مطابق با رفتارهای شما تغییر می‌کند.

یک هدست واقعیت مجازی خوب چه ویژگی هایی دارد؟

چند ویژگی کلیدی وجود دارد که یک هدست VR خوب را مشخص می کند، مانند:

● ضریب فرم نور - صفحه نمایش و حسگرها می توانند به حجم هدست اضافه کنند و استفاده از هر چیزی که سنگین تر از 500 تا 600 گرم باشد، دشوار خواهد بود. به همین دلیل است که وزن 150 گرمی هدست واقعیت ترکیبی (MR) آینده اپل یک پیشرفت بزرگ در کاهش وزن عینک های VR محسوب می شود.

● استفاده آسان از کنترلرها - کنترلرها به ناچار دکمه ها، چرخ ها و چوب های متعددی برای کمک به حرکت در VR خواهند داشت. آنها باید به صورت ارگونومیک طراحی شده و یک تجربه کاربری یکپارچه را ارائه دهند.

● فضای ذخیره سازی داخلی - در حالی که اکثر هدست های واقعیت مجازی به اینترنت و فضای ابری متکی هستند، داشتن حداقل 32 گیگابایت حافظه داخلی برای نصب برنامه ها، اطمینان از به روز رسانی به موقع و ذخیره چند فایل بدون کاهش سرعت سیستم خوب است.

بر اساس گزارش IDC در دسامبر 2021، پس از رکورد 9.36 میلیون محموله ارسالی VR در سال 2021، انتظار می رود محموله های هدست واقعیت مجازی تا سال 2022 به 13.59 میلیون در سراسر جهان برسد. با افزایش تقاضا، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که نوآوری‌های جدید برای ایجاد تجربیات واقعیت مجازی غنی‌تر، یکپارچه‌تر و در دسترس‌تر باشند.