فلاپی دیسکی با ظرفیت ۱۲۸ گیگابایت

پیش از این افرادی که می‌خواستند فایل‌ها را تبادل کنند آن‌ها را به سرویس‌های ابری آپلود نمی‌کردند، یا آن‌ها را با ایمیل نمی‌فرستادند و یا آن‌ها را روی درایو فلش USB کپی نمی‌کردند بلکه به دیسک‌های فلاپی تکیه می کردند.

فلاپی دیسکی با ظرفیت ۱۲۸ گیگابایت

به گزارش کلیک، فلاپی درایو در سال ۱۹۶۷ توسط شرکت IBM ابداع گردید. در اولین فلاپی درایو از یک دیسک ( دیسکت ) ۸ اینچی استفاده شده بود. همزمان با ارائه اولین کامپیوترهای شخصی در سال ۱۹۸۱ توسط شرکت IBM ، از فلاپی درایوهای ۵/۲۵ اینچ استفاده بعمل آمد. این نوع دیسک ها قادر به نگهداری ۳۶۰ کیلو بایت اطلاعات بودند. در اواسط دهه ۱۹۸۰ دیسک های ۳/۵ اینج با ظرفیت ۱/۴۴ مگابایت مطرح گردیدند.

SDCardHeader

در آن زمان اغلب کامپیوترها دارای دو درایو برای استفاده از دو نوع فلاپی دیسک ( ۵/۲۵ و ۳/۵ ) بودند ولی از اواسط دهه ۱۹۹۰ دیسک های ۵/۲۵ به ندرت مورد استفاده قرار گرفته و به تدریج از رده خارج شدند. شرکت های متعددی تلاش کردند محصولات جایگزین برای آن معرفی کنند؛ اما نه دیسک‌های زیپ و نه سوپر درایورها نتوانستند دیسک ۴۴/۱ مگابایتی همه‌گیر را منسوخ کنند.

floppy2

یک هکر شجاع که تصمیم گرفت کیس قدیمی آپتیوا را با سیستم مدرن ارتقا دهد و سرانجام توانست یک فلاپی درایو را برای ایجاد یک مخزن ذخیره ۱۲۸ گیگابایتی هک کند. درست زمانی که تصور می کنید برگشت به اتاق سرور کاری مطمئن و توام با امنیت است، این زامبی ۲٫۸ اینچی دوباره خودنمایی می کند.
این اتفاق احتمالا بصورت شانسی و به این دلیل رخ می‌دهد که پین‌های روی کارت SD کاملاً با سیم‌های روی یک کابل درایو فلاپی در یک ردیف قرار می‌گیرند. همین امر اتصال کابل فلاپی به کارت خوان USB را امکان‌پذیر می‌کند. سپس موندستین پین‌های اتصال را به سمت بالای ریدر خم کرد تا با فلاپی قرار داده شده تماس برقرار شود.

flooopy

تصویر فوق درایو با یک فلاپی قرار داده شده در آن را نشان می‌دهد. شما می‌توانید ریدر متصل به کارت SD را ببینید که به زیبایی با پوسته فلاپی خالی سازگار شده است.
نتیجه این هوشمندی یک فلاپی است که می‌تواند دیسک ۱۲۸ گیگابایتی را بخواند. ویندوز در شناسایی «درایو A» مشکلی ندارد و چون کارت خوان فلاپی واقعاً با پورت داخلی USB اتصال دارد، سیستم برای کار به یک کنترل‌کننده فلاپی قدیمی نیاز ندارد. این روش کاملاً از بیرون سیستم قابل مشاهده است و خود آپتیوا به شکل غیرقابل مشاهده به تجهیزات Core i7-6700K Skylake دارای درگاه‌ ها و قابلیت‌های مدرن همراه با اوج سبک و مهندسی دهه ۱۹۰ تبدیل شده است.

قصد نداشتیم به این بپردازیم که قبل از آن‌ که اتصالات ریدر از نقطه اتصال دور شوند و خواندن کارت متوقف شود سیستم چقدر کار می کند؛ اما اگر شما مایل باشید که سیستم را به صورت دوره ای باز کنید، سیستم باید به شکل نامحدود کار کند. مزیت دیگر این است که شما مجبور نخواهید بود فقط برای دسترسی به یکی از مواردی که قبل از باز کردن نرم افزار شکسته شده برنامه ایی با ۱۵ تا از این دیسک ها را خریداری کنید.

منبع: extremetech

ارسال نظر