گزارش جدید سازمان ملل از افزایش فاجعه بار دمای زمین خبر می دهد

یافته های اولیه در گزارش شکاف انتشار گازهای گلخانه ای سال 2020 سازمان ملل نشان می دهد که در آینده نه چندان دور، دمای زمین احتمالا تا سه درجه سلسیوس افزایش پیدا کرده و باید منتظر یک فاجعه بزرگ بود. این گزارش به تمام دولت ها، سازمان ها و افراد توصیه کرده تا تغییری را در رویه های فعلی خود به وجود آورند تا به نحوی بتوان از این فاجعه جلوگیری کرد. بدیهی است که برای برآورد هدف کمتر از 2 درجه سلسیوس (در توافقنامه پاریس 2015) یا هدف کمتر از 1.5 درجه سلسیوس (پیش بینی شده در توافقنامه IPCC 2018) باید اقداماتی را جهت اجتناب از افزایش فاجعه بار دمای زمین به انجام رساند.

گزارش جدید سازمان ملل نشان می دهد که انتشار گازهای گلخانه ای به سبب شیوع کرونا و تاثیر آن روی کاهش فعالیت ها، حدود 7 درصد کمتر شده است. با این حال، این عدد تنها به حدود 0.01 کاهش سلسیوسی در دمای زمین تا سال 2050 تفسیر می شود. گفته می شود که سال 2020 به عنوان یکی از گرم ترین سال های تاریخ به اتمام می رسد. با توجه به وضعیت و شرایط کنونی، سازمان ملل پیش بینی کرده که انتشار گازهای گلخانه ای در سال 2030 موجب افزایش 3.2 درجه سلسیوسی دمای زمین می شود و این امر تنها یک نتیجه قطعی خواهد داشت: بروز فاجعه ای بزرگ برای زندگی روی کره زمین. از دیگر پیامدهای این فاجعه، می توان به انقراض های گسترده و بالا آمدن میزان سطح آب اشاره کرد. افزایش سطح اب به نوبه خود موجب جابجایی حدود 275 میلیون نفر در سراسر دنیا شده و بحران بی سابقه مهاجرین را در پی خواهد داشت.

طبق گفته های سازمان ملل، اهداف تعیین شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای یا برنامه ملی کاهش انتشار (NDC) که دول مختلف در توافق نامه پاریس با آن موافقت کرده اند، به طور تاسف باری برای جلوگیری از افزایش فاجعه بار دمای زمین نامناسب هستند. گزارش جدید به این واقعیت اشاره می کند که برای محدود کردن افزایش دمای جهان به حداکثر 2 درجه سلسیوس، دولت های مختلف باید دست کم به سه برابر اهداف تعیین شده در توافق نامه، متعهد شوند.

با این حال، گزارش جدید سازمان ملل سراسر ناامیدی نیست. طبق یافته های اخیر، اگر دولت های جهانی پس از خروج از پاندمی به برنامه گرین ریکاوری (بازیابی سبز) پایبند باشند، آنگاه برآورد هدف افزایش درجه 2 سلسیوسی دمای زمین امکان پذیر، و هنوز قابل تحمل است. ابتکارهای و راهبردهای جدیدی سیاسی نظیر Green New Deal می تواند موجب کاهش (حدودا) 25 درصدی انتشارهای آلاینده پیش بینی شده در سال 2030 شوند. مهم تر اینکه با سرمایه گذاری در فناوری های فاقد آلایندگی، کاهش استفاده از سوخت های فسیلی، عدم ساخت نیروگاه های ذغال سنگی و راه اندازی پروژه های جنگل کاری، حتی می توان به هدف 1.5 درجه سلسیوسی دمای زمین دست پیدا کرد.

همه افراد، علی الخصوص افرادی که در کشورهای توسعه یافته زندگی می کنند، نیز باید نقشی در کاهش دمای زمین داشته باشند. سهم انتشار گازهای گلخانه ای توسط افراد ثروتمند - یعنی افرادی که سالانه بیش از 109 هزار دلار درآمد دارند - تقریبا دو برابر سهم جمعی باقی افراد است. در اینجا باز هم سیاست درست، تفاوت قابل ملاحظه ای را به وجود می آورد. سازمان ملل به دولت ها توصیه کرده تا با سرمایه گذاری در برنامه های انگیزه بخش، افراد جامعه را به بازیافت مواد، مسافرت به وسیله قطار (به جای هواپیما در صورت امکان) و مصرف کارآمد انرژی در منازل ترغیب کنند. تمام انسان ها، از دولت های بزرگ و سازمان های تجاری گرفته تا مصرف کننده ها، باید با یکدیگر همکاری کنند تا به هر نحوی مانع افزایش فاجعه بار دمای زمین در آینده شوند.