تاثیر اقامت طولانی مدت در فضا بر مغز فضانوردان

به عقیده بسیاری زمانی خواهد رسید که اقامت و زندگی بر روی کره خاکی غیرممکن می‌شود. در چنین وضعی سفر انسان ها به فضا خارج از تصور نیست. بسیاری زندگی در مریخ که در قیاس با سایر سیارات هم نزدیک‌ به زمین است و هم در مجموع قابل سکونت‌تر به نظر می‌آید را در آینده محتمل می دانند.

آیا به راستی سکونت در فضا به راحتی ممکن است؟

دانشمندان از مشکلات بسیاری پرده بر می‌دارند که تا وقتی برطرف نشوند، زندگی در فضا غیرممکن خواهد بود. اما بسیاری از دانشمندان و پژوهشگران عزم خود را جزم کرده‌ تا زندگی در فضا را ممکن سازند.

بر اساس تحقیقات و پژوهش‌های صورت گرفته از سوی دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان در مونیخ روشن شده است که اقامت طولانی در فضا می‌تواند تاثیراتی منفی بر مغز انسان داشته باشد. دانشمندان از تغییراتی در مغز انسان سخن می‌گویند که در اثر اقامت در فضا پدید می‌آیند و مدت‌ها پس از بازگشت به زمین نیز برجای می‌مانند. حتی شش ماه پس از بازگشت از یک ماموریت طولانی به فضا نیز آثار این تغییرات در بخش‌های وسیع مغز مشاهده می‌شوند. افزون بر آن، دانشمندان کشف کرده‌اند که هر چه اقامت انسان در فضا طولانی‌تر باشد، دامنه این تاثیرات بیشتر است.

آزمایشات انجام شده روی مغز فضانوردان، حتی پس از گذشت هفت ماه از بازگشت آن‌ها به زمین، حکایت از کوچک شدن قشر خاکستری مغز دارد. قشر خاکستری بخشی از مغز بزرگ است که عملا سلول‌های عصبی را در خود جای داده است.

هرچند به درستی مشخص نیست که آیا تغییرات مغزی ناشی از اقامت در فضا چه تاثیری بر فعالیت مغزی فضانوردان دارد. گفته شده است که اقامت طولانی در فضا احتمالا بر اعصاب بینایی و همچنین شبکیه چشم تاثیر بد داشته باشد.

همچنین بنابر اطلاعات منتشر شده میزان مایع مغزی در اثر اقامت طولانی در فضا افزایش می‌یابد. حتی در ماده سفید و همچنین بافت‌های مغز نیز تغییراتی در اثر اقامت در فضا دیده شده است.

گزارش ها حاکی از آن است که عامل اصلی این تغییرات به حالت بی‌وزنی فضانوردان مرتبط است.