لختگی خون در بیماران کرونایی به سبب وجود آنتی‌بادی‌های سرکش
طبق مطالعات جدید، آنتی‌بادی‌های سرکش در بیماران کرونایی نقش مؤثری در ایجاد لخته‌های خون دارند.
لختگی خون در بیماران کرونایی
نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد آنتی‌بادی‌های سرکش مرتبط با ابتلا به کووید-۱۹ شدید ممکن است در ایجاد لخته‌های خون در برخی افراد آلوده به این ویروس دست داشته باشد.
داده‌های این مطالعه نشان می‌دهد، بیماران مبتلا به کووید-۱۹ شدید که لخته‌های خونی خطرناک ناشی از این ویروس را داشتند، نسبت به افرادی در این بیماری که لخته شدن خون را تجربه نکردند، سطوح بالاتری از آنتی‌بادی‌های آنتی فسفولید مانند ایمونوگلوبولین G در خونشان وجود داشت.
به گفته محققان موسسه ملی قلب، ریه و خون، این آنتی‌بادی‌ها در میان افراد مبتلا به اختلالات خودایمنی مانند لوپوس رایج هستند و می‌توانند در واکنش به عفونت‌های ویروسی و سایر واکنش‌های ایمنی نیز فعال شوند.
آنتی‌بادی‌ها، پروتئین‌هایی هستند که توسط سیستم ایمنی برای مبارزه با ویروس‌ها تولید می‌شوند. ریسیا پرتوریوس، محقق در مقاله‌ای که ماه ژانویه در مجله گاردین منتشر شد، نوشت: «کووید-۱۹ شدید نه تنها یک بیماری ریوی است، بلکه به طور قابل‌توجهی بر جریان خون و سیستم‌های لخته شدن خون نیز تأثیر می‌گذارد.»
پرتوریوس و همکارانش که در مطالعه محققان موسسه ملی قلب، ریه و خون شرکت نداشتند، در تحقیقات خود به تشکیل میکرولخته قابل‌توجه در خون بیماران مبتلا به کووید-۱۹ حاد و طولانی‌مدت پی بردند.
پرتوریوس که استاد علوم فیزیولوژیکی در دانشگاه استلنبوش در آفریقای جنوبی است، می‌گوید: «وجود این میکرولخته‌ها یا لخته‌های خونی کوچک می‌تواند برای شناسایی افراد در معرض خطر ابتلا به کووید طولانی‌مدت استفاده شود.»
کووید طولانی‌مدت، به عنوان علائم مرتبط با ویروس کووید-۱۹ توصیف شده است که برای ماه‌ها و مدت‌ها پس از بهبودی فرد مبتلا از بیماری اولیه خود، ادامه می‌یابد. این بیماری با سندرم خستگی مزمن مقایسه شده است، با این وجود مبتلایان به کووید طولانی آسیب به قلب و سایر اندام‌ها را نیز تجربه می‌کنند.
به گفته محققان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو، بیش از نیمی از افرادی که به ویروس کووید-۱۹ آلوده می‌شوند، علائم طولانی‌مدت دارند، در حالی که از هر پنج نفر مبتلا به کووید-۱۹، یک نفر دچار لخته شدن خون می‌شود.
محققان برای مطالعه جدید «موسسه ملی قلب، ریه و خون» که به رهبری دکتر یوگن کانتی، استادیار پزشکی قلب و عروق در دانشگاه میشیگان در آن آربور انجام شد، نمونه‌های خون جمع‌آوری‌شده از ۲۴۴ بیمار بستری‌شده در بیمارستان را به دلیل ابتلا به کووید-۱۹ تجزیه و تحلیل کردند.
به گفته محققان، بیماران با سطوح بالاتر ایمونوگلوبولین G به بیماری شدیدتری از کووید-۱۹ مبتلا می‌شدند و اغلب به دستگاه کمک تنفسی نیاز داشتند. آنها افزودند که ایمونوگلوبولین G به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند تا پاتوژن های خطرناکی مانند ویروس‌ها را تشخیص دهد، به آنها واکنش نشان دهد و آنها را به خاطر بسپارد.
آنها گفتند که به طور معمول، این ویژگی‌ها به محافظت از بدن در برابر ابتلا به بیماری و عفونت کمک می‌کند. به گفته محققان، با این حال، در برخی موارد، این واکنش می‌تواند بیش از حد افزایش یابد یا تغییر کرده و بیماری را بدتر کند.
به گفته محققین، با حذف ایمونوگلوبین G از نمونه‌های خونی بیماران مبتلا به کرونا، شاخص چسبندگی رگ‌های خونی نیز کاهش پیدا کرد. در عوض زمانی که آنتی‌بادی‌های ایمونوگلوبین G به نمونه‌های خون افراد سالم اضافه می‌شود، رگ‌های خونی التهاب پیدا کرده و لختگی خون به وجود می‌آید.
منبع: ایرنا