افشای راز بادهای خورشیدگرفتگی پس از سیصد سال

به گزارش کلیک، در تاریخ ۳ می ۱۷۱۵، یک خورشید گرفتگی کامل در سراسر انگلستان جنوبی رخ داد. هالی، که بیشتر به خاطر ستاره دنباله‌داری که نام وی را به دوش می‌کشد شناخته شده است، تاریخ وقوع خورشید گرفتگی را تقریبا به درستی پیش‌بینی کرد و مشاهداتی را با جزئیات کامل صورت داد. در میان این مشاهدات، توصیف "سرد و مرطوب در تاریکی" (Chill And Damp attended the Darkness) خورشید گرفتگی است، یعنی چیزی که هالی بیان کرد که منجر به "نوعی احساس ترس" (some sense of Horror) بین مشاهده کنندگان شده بود.

از آن تاریخ به بعد، این واقعه سرد شدن و به تبع آن افزایش رطوبت بارها مشاهده شد. در حالی که این اثرات در غیاب خورشید مورد انتظار هستند، گزارش‌هایی مبنی بر تغییرات جهت وزش باد بیشتر بحث برانگیز بوده است. در یک تلاش جهت ایجاد یک گزارش صریح از اثرات خورشیدگرفتگی، یک گروه از دانشگاه ریدینگ (University of Reading) که توسط دکتر لوک برنارد (Luke Barnard) هدایت می‌شود، داوطلبانی را در ۳۰۹ نقطه در سراسر بریتانیا برای مشاهده تغییرات آب و هوایی طی خورشید گرفتگی واقع شده در تاریخ ۲۰ مارس ۲۰۱۵، به کار گرفته بود. این رویداد، یک خورشیدگرفتگی کامل در تمام دریای شمالی بود و ۸۳ تا ۹۸ درصد بریتانیا را فرا گرفت.

داده‌های جمع آوری شده توسط برنارد در مقاله‌ای در جامعه سلطنتی تراکنش‌های فلسفی (Philosophical Transactions of the Royal Society) منتشر شده است که دقیقا همان ژورنالی است که هالی مشاهدات اصلی خود را در آن ثبت کرده بود.

مقاله دیگری توسط دو تن از همکاران برنارد به نام‌های پروفسور سوزان گری و پروفسور گیبز هریسون، منتشر شده بود که توضیحاتی درباره این مشاهدات ارائه می‌داد.

بر اساس ۱۵۶۰۶ گزارش ثبت شده در مورد دمای هوا، میزان ابری بودن و سرعت باد، یک برداشت از سایه ماه استنتاج شد که کاهشی را در میانگین سرعت‌های باد از دو داده (۳٫۷ کیلومتر بر ساعت و ۲٫۳ مایل در هر ساعت) نشان داد. همچنین جهت باد نیز به اندازه ۲۰ درجه تغییر یافته بود. هریسون در جایی گفته بود: وقتی که خورشید در پشت ماه پنهان می‌شود، ناگهان زمین سردتر می‌شود، درست مانند لحظه غروب خورشید. این بدان معناست که هوای گرمی که از زمین خارج می‌شود، منجر به کاهش سرعت باد و تغییر در جهت وزش آن می‌شود چرا که سطح زمین بر روی تغییرات هوا تاثیر گذار است.

توضیحات متعددی در گذشته برای این مشاهدات پیشنهاد شده اند (شاید با جزئیات کمتر)، از جمله طوفان خورشیدی (eclipse cyclone) و اثرات نسیم دریایی. در این باره هریسون توضیحاتی را مطرح کرده است که خود او به همراه گری تامین کرده بودند. آن‌ها همچنین به خورشیدگرفتگی سال ۱۹۹۹ نیز که موجب بروز مشاهدات مشابهی شده بود، اشاره کردند.

در سرزمین سبز و خوشایند انگلستان، اثرات خورشیدگرفتگی بسیار آرام و معتدل بود. این اثرات به واسطه وجود ابرهای سنگین در برخی مناطق دیگر دنیا کمتر بودند. با این حال، هریسون و گری متوجه شدند که در سوالبارد نروژ، که یکی از معدود مناطقی است که این خورشیدگرفتگی به طور کامل در آن رخ داد، سرما و نبود باد در اثر خورشیدگرفتگی موجب بروز مه آنچنان غلیظی شد که باعث بسته شدن فرودگاه شد.