خالق پوکمون گو را می شناسید؟
احتمالا شما آل کان را نمی شناسید اما وی تاثیر بسیار زیادی بر زندگی شما گذاشته است. کان، به عنوان یک مدیر اجرایی، بیش از ۳۰ سال از عمر خود را به توزیع و ترفیع تعدادی برندهای تصویری مانند بچه های دله دزد، لاک پشت های نینجا، جیمز باند و یو گی او پرداخته است.
به گزارش کلیک، اما به نظر می رسد نقطه اوج کاریش مسئولیت وی در قبال پوکمنیا باشد، کاری که می تواند تحسین یا لعن شما را نسبت به او برانگیزد. کان کسی است که شرکت حامی کارت "پاکت مانستر" و بازی گیم بوی را قانع کرد تا حق امتیازشان را به خارج از ژاپن بسط دهند و آن را به جهانیان معرفی کنند. هم چنین او کسی است که تصمیم گرفت این امتیاز را "پوکه مون" بنامد. این حق امتیاز و جمع آوری کارت هیولا و بازی ویدیویی که الهام گرفته از کلکسیون حشرات دوران کودکی ساتوشی تاجیری است، در اوایل دهه ۱۹۹۰ در ژاپن موفقیت قابل توجهی به حساب می آمد. کان، که با گروهی به نام سرگرمی های فور کیدز همکاری می کرد، ملاقات های کاری را تحت لیسانس کاری دیگری به نام نینتندو در آمریکا به عمل آورد.
در آن زمان مسائل غیرعادی را مشاهده کرد. او گفت: "من متوجه شدم که این کودکان همه جا جمع می شوند، در دسته هایی همه با هم هستند. او جویا شد که چه چیز می تواند این کودکان را در کنار هم جمع کند و پاسخ را پیدا کرد : "پاکت مانسترز" . کان می گوید زمانی که بیشتر در جریان موضوع قرار گرفت به شرکت های صاحبان بازی مانند نینتندو پیشنهاد صادرات بازی را مطرح کرد. در ابتدا مدیران اجرایی ژاپنی تمایل چندانی نشان ندادند.
کان می گوید: "آن ها می گفتند این کار نتیجه خوبی ندارد". پوکه مون یک بازی اکشن نیست بلکه در آن باید بیشتر به ایفای نقش پرداخت. این نیازمند صبر است. اما کان ثابت قدم و مطمئن بود که شخصیت های زیبا، جمع آوری هیولاهای مختلف، و ورای همه، تجربه اجتماعی که از طریق قبایل مختلف در بازی شکل می گیرد می تواند موفقیت بزرگی را رقم زند.
کان در این زمینه استعداد بی نظیری دارد. او پیش از این (بازی) کودکان دله دزد را از بازار محلی جورجیا به یک پدیده بین المللی تبدیل کرده بود. از این رو شرط بزرگی را پذیرفت. او موافقت کرد که پول به میان بگذارد تا حق امتیاز به کشورهای دیگر وارد شود، در مقابل حق گواهی نامه به هر کشوری خارج از آسیا داده شود. این امر منجر به تایید و تصویب او شد، و او پروانه بازی و کارتن های انیمیشن که به همراه حق امتیاز می آیند را دریافت کرد.
سپس او به این فکر افتاد که این بازی نیازمند اسم جالب تری نسبت به "پاکت مانستر" (هیولاهای جیبی) است. او می گوید: "من از اسم پاکت مانستر خوشم نمی آمد (شاید به خاطر این که تفاوت چندانی با بازی های هیولایی دیگر نمی کرد) می خواستم اسمش بیشتر حس ژاپنی بودن داشته باشد." از این رو پوکه مون متولد شد، با تکیه زیرکانه بر "ه" که تلفظ را آسان تر می کند.
کان گفت یک سری چیزها درباره کارتن و مجموعه ها می بایست تغییر کند. چیزهایی وجود دارد که کودکان ژاپنی آن را دوست دارند اما در خارج از ژاپن خیر. بعدا مشخص شد که آمریکایی کردن این انیمیشن ها بحث برانگیز شد اما کان این کار را برای همسان سازی با بینندگان آمریکایی لازم دانست. برای مثال ارجاعاتی که به تاریخ، فرهنگ و غذا ژاپن وجود داشت به منظور ملموس تر شدن برای بیننده آمریکایی حذف شدند. قهرمان بازی، ساتوشی، تبدیل به اش کچام شد. اما بعضی اسامی مانند پیکاچو که یکی از معانی دورش در ژاپنی "موش درخشان" است باقی ماندند. تمام متن ها و موسیقی کارتن بازنویسی شدند. در واقع به نظر همین هم درست است. می توانید ،در بعضی قسمت ها، از کان به خاطر ملکه شدن بعضی موضوعات در ذهن تشکر کنید.
قرار بر این بود کارتون را در تلویزیون سراسر کشور پخش کنند، سپس با استفاده از آن به فروش بازی های ویدیویی کمک کنند، که نینتو موافقت کرد به طور همزمان آن را در ایالات متحده منتشر کند. هم چنین کان گواهی نامه ویزارد آف د کوست - مجیک: انجمن نام آوازان - را برای بازی های کارتی یا یورش سه شاخه، دریافت کرد.
مشکل این بود که هیچ ایستگاه یا مرکز تلویزیونی علاقمند به پخش این برنامه انیمیشن عجیب نبود. کان تصمیم گرفت برای برنامه اتحادیه تشکیل دهد، ریباف آن را به نوبت به هر بازاری، در ۱۹۹۹ به ۲۰۰ مرکز در ایالات متحده، می فروخت. حتی در آن زمان هم به نظر نمی آمد شانس چندانی وجود داشته باشد. کان در این خصوص می گوید: "بسیاری آن را ۶ صبح و در زمان های بد و آن هم در یک قسمت نه چندان خوب پخش می کردند."
اما اتفاقات دیگری رقم خورد. مراکز گزارش می دادند که کودکان صبح زود بیدار می شوند تا برنامه را ببینند، گاهی اوقات برنامه های ساعات اولیه روز بینندگان بیشتری نسبت به عصر داشت و از این زمان رقابت شروع شد. کان می گوید: "بازی های کارتی به طرز قابل توجهی فروخته می شدند، واقعا در حال انفجار بود. پیش از آن که بدانیم، در میان میدان قرار گرفتیم، آن هم پر از جمعیت! این یکی از هیجان انگیزترین اتفاقات زندگی من این اتفاق بوده و می باشد."
از این جا بود که موفقیت های پوکه مون رقم خورد. اولین فیلم پوکه مون در ۱۹۹۹ منتشر شد، که هم چنان در میان ۱۰ فیلم برتر از بازی های ویدیویی بزرگ است. ائتلاف پشت این حق امتیاز به شرکت پوکه مون تبدیل شد؛ گزارش شده که دارایی های رسانه ایش در ماه می ۴۷ میلیارد دلار بود. کان تا سال ۲۰۱۰ با آن شرکت بود، اکنون شرکتی به نام کرنکان دارد که هم چنان به دنبال استعدادهای جدیدی برای سرگرمی کودکان می گردد. اما چیزی که از پوکه مون هم چنان با او باقی مانده این است که از طرفداران جویا می شود که بازی چقدر برایشان مهم است.
کان یادآوری می کند: "یک خانمی که بسیار اهل سرگرمی و تفریح بود و خودش هم شرکت داشت نامه ای به من نوشت و گفت پسرم دچار (بیماری) توهم بود و هیچ گاه صحبت نمی کرد تا این که پوکه مون را بازی کرد."
او می گوید خوشحال است که با پوکه مون گو حیات تازه ای به این بازی بخشیده است. "من لذت های زیادی را در آن به وجود آوردم چون فکر می کردم جای کار دارد". اما وی افزود از نینتندو و شرکت پوکه مون هم متشکر است که در قدم اول ایده هایی را مطرح کردند و گفت که واقعا آن ها را تحسین می کند.